Voor het leven, voor de show, voor de kunst!
Alexandra Bachzetsis met ‘Show dance’ in Nadine
Met Show dance beëindigt de jonge Zwitsers-Brusselse choreografe Alexandra Bachzetsis haar trilogie rond de vrouwelijke performer in media en popcultuur, waarin de solo’s Perfect en Showing voorafgingen. Ditmaal zijn het liedjes die de dans van twaalf vrouwen opladen met rolmodellen uit de populaire cultuur.
De context is niet onbelangrijk: in het theater hangt een informele atmosfeer waar toeschouwers een babbeltje slaan met een glas champagne in de hand. Onder de reflectie van een spiegelbal draait DJ Lies Van Borm plaatjes. Tussen theater en club, tussen een institutioneel gemarkeerde kunstzone en een gezwollen sociaal leven: de wereld van Andy Warhol is niet veraf.
Onder een felle spot voeren twaalf in het zwart geklede vrouwen op hoge hakken één voor één een dansje op, schijnbaar gewone vrouwen die als dansende readymades hun moment of fame mogen beleven. Alle liedjes zijn door vrouwen gezongen, waardoor talrijke vrouwbeelden gaan resoneren in die persoonlijke dansjes: pin-ups uit het Hollywood van de jaren veertig, fitnessende Jane Fonda’s, droombeelden van geëmancipeerde vrouwen die in hun huiskamer dansen. Bovendien voeren zowel amateurs als professionele performers hun nummertje op, allemaal in een poging om zelfverzekerd en complex over te komen, maar daar ook een tikje klunzig in zijn. De grens tussen gespeeld en echt is vervaagt daarbij geregeld.
Afgezien van de songteksten en twee mannen die in een gedienstige rol champagne à volonté schenken, blijft het hele productiekader en het mannelijke publiek waarvoor deze types aanvankelijk gecreëerd werden nagenoeg volledig buiten beeld. Dat maakt van Show dance een wat vreemde toe-eigening, die zelfs in vrouwelijke fantasma’s lijkt te stranden. Uiteindelijk staat er eenzelfde type vrouwen op de bühne, allemaal jonge zelfbewuste vrouwen die actief zijn in de kunstwereld. Vermenigvuldigt Bachzetsis zo niet vooral zichzelf en haar eigen ideaalbeeld? De performance mist een grondige uitwerking die het readymade-effect naar een hoger plan tilt.
Na de revue vermengen de danseressen zich als vanzelfsprekend met het publiek, dat voor een goed deel uit vrienden en familie bestaat. Ook hier zijn de grenzen tussen kunst en leven opgeheven, tenslotte nemen ook de toeschouwers deel aan deze kokette bedoening om van hun leven een show te maken en als het even kan kunst!