sarma

Na twee monografieën (zie Etcetera 133) is er nu ook een vuistdik salontafelboek dat het recentere werk van de Duitse choreograaf Raimund Hoghe documenteert met talrijke foto's van Rosa Frank, aangevuld met citaten uit recensies, liedjes, notities en documenten. Het boek is prachtig uitgegeven, maar het auteurschap ervan en de redactionele rol van Hoghe zelf zijn onduidelijk. Nadat Hoghe het schrijven inruilde voor het "schrijven met lichamen" op de buehne, schrijft hij hier misschien met foto's van lichamen? Portretten, gebaren, rituelen en objecten staan centraal in de beelden, maar de brave schikking per voorstelling staat een diepgravender dramaturgie van de blik in de weg. "Ik denk niet na over dramaturgie – de structuur van een stuk moet duidelijk zijn," aldus Hoghe. "Het is heel simpel: ik moet van het ene punt tot het andere punt komen zonder daarover te moeten nadenken tijdens de voorstelling. (...) Uiteindelijk moet het voor de dansers geheel natuurlijk zijn van het ene punt naar het andere te gaan – alles moet met alles verbonden zijn. Zoals in het leven."

Kunststiftung NRW (ed.), Raimund Hoghe, Berlin: Theater der Zeit, 2013